This post is also available in: Engels

Dit is een van de mooiste locaties die ik dit jaar mocht bezoeken. Les Thermes Bleus of de blauwe baden.

Sinds een paar weken zag ik de eerste foto’s van dit prachtige badhuis op internet verschijnen. Ik was meteen verliefd. Wat bijzonder is dit oude badhuis!

Overal prachtige tegeltjes, oude kranen en mooie kleuren waren gebruikt om bezoekers van dit badhuis het naar hun zin te maken.

Het is een vrij nieuwe locatie die nog niet bekend is onder het grote publiek. Meestal betekent dit dat de locatie nog in de oorspronkelijke staat is en er nog weinig aan is vernield.

Na een lange speurtocht vond ik de coördinaten. Het badhuis ligt ergens in Frankrijk. Bij de eerste gelegenheid zijn we met een aantal vrienden richting het zuiden gereden.

Aangekomen in het kleine dorp parkeerden we onze auto op een onopvallende plaats, ver genoeg om niet op te vallen.

Ik had al verhalen gehoord over oplettende buurtbewoners. We probeerden dus geen aandacht te wekken.

Na een tijdje lopen kwamen we in de buurt van onze bestemming. Helaas waren er een aantal mensen op het land bezig.

Hier konden we dus niet ongezien voorbij. We moesten via een andere weg het badhuis zien te vinden.

Een uur later, na een prachtige boswandeling zagen we verscholen in de bossen de daken van wat ooit een druk bezocht badhuis was. Eenmaal dichterbij zagen we dat er nog een aantal bewoonde huizen naast deze locatie stonden. Voorzichtig naderden we de gebouwen. Na een tijdje vonden we een open deur en liepen we naar binnen.

We waren meteen onder de indruk en pakten onze camera’s. Een paar vrienden gingen naar boven, op zoek naar het perfecte plaatje. Ik bleef beneden waar ik deze prachtige badkamer vond.

Het badhuis stamt uit medio 19e eeuw en is sinds de jaren ’80 van de vorige eeuw niet meer in gebruik. Sinds die tijd is er niks aan het gebouw veranderd.

Alles ligt er nog alsof het 35 jaar niet is betreden. Dit soort locaties zijn bijzonder en hopelijk blijft deze parel nog lang geheim en ongeschonden!

Na een paar minuten kwamen wat vrienden naar beneden. Toen ze door een raam keken zagen ze wat oudere buurtbewoners richting het badhuis lopen.

We moesten dus ergens schuilen om niet betrapt te worden. Dat zou zonde zijn want we waren pas net aan ons avontuur begonnen.

Toen iedereen in de badkamer beneden stond, besloten we ons er een tijdje schuil te houden. We deden de deur dicht en wachtten angstig af.

Opeens hoorden we een deur. De buurtbewoners waren in het gebouw. We hoorden hun stemmen fluisteren en hun voetstappen klonken steeds luider.

We hoorden dat de buurtbewoners alle deuren van alle badkamers één voor één open deden. Blijkbaar waren ze op zoek naar ongewenste bezoekers. Ze waren waarschijnlijk getipt door dorpelingen die een auto met geel kenteken hadden zien staan.

De voetstappen werden steeds harder en we hoorden dat ze stopten voor onze deur. We waren muisstil! Zou onze deur worden geopend en zouden we worden betrapt?

Na een kort maar spannend moment liepen ze verder. Ze dachten waarschijnlijk dat de deur al dicht zat en vervolgden hun zoektocht. Weer een half uur later hoorden we de voordeur weer dicht gaan. We waren gelukkig niet ontdekt.

Voorzichtig pakten we onze spullen weer en gingen verder met waar we mee bezig waren, het verkennen van dit prachtig intact gebleven spa. Na een uur hadden we alles wel gezien en liepen we, alsof er niks gebeurd was, weer terug naar onze auto.