This post is also available in: Engels

Aangekomen bij het grote terrein waar onze missie begint, de “Lost Seagulls”. De verlaten vliegtuigen die door het leger worden gebruikt om militairen te trainen. We parkeren onze auto aan de weg die zo dicht mogelijk bij de vliegtuigen is.

Het is bijna donker dus we moeten ons haasten. Ze staan ergens op een groot militiar terrein op ons te wachten.

Voorzichtig kijken we om ons heen om niet gezien te worden. We zijn immers gewaarschuwd voor militaire patroulles die over het gigantische terrein waken. De kust is veilig, we lopen gebukt naar de opgegeven coördinaten.

Overal kuilen, het heeft net geregend. Een stap verkeerd en je hebt natte voeten. Stom! Ik had gewoon mijn legerkisteen aan moeten doen.

We zijn gewaarschuwd voor blindgangers en mijnen. Even niet goed opletten en je bekoopt het met een lang bezoek in het ziekenhuis of de rest van je leven in een rolstoel. Dat willen we niet dus we kijken goed op de grond. Er liggen genoeg granaten, zowel ontploft als…. daar willen we nu even niet aan denken.

Even later zien we iets dat lijkt op een vleugel van een vliegtuig boven het gras uit steken. Een teken dat we in de goede richting zijn gelopen.

We moeten nog een grote zandweg oversteken. Verse bandensporen wijzen ons op een zojuist voorbij gereden auto, waarschijnlijk de patroulle die we op dit moment niet kunnen gebruiken. We kijken nog eens goed om ons heen, de kust is veilig. We steken snel over.

De daarnet waargenomen vleugel wordt steeds beter zichtbaar tot dat we het hele vliegtuig zien. Onze lange reis wordt beloond met twee vliegtuigen, een tank en een aantal auto’s.

Snel pakken we onze camera’s en statieven en beginnen met fotograferen. Na een uur staat alles er op en kunnen we weer naar huis.

Net op tijd want het is al behoorlijk donker, gelukkig hebben we onze zaklampen bij ons.