This post is also available in: Engels

Château Wolfenstein is onderdeel van een voormalig ziekenhuiscomplex. Het in de jaren ’30 gebouwde kasteel werd na de tweede wereldoorlog gekocht en omgebouwd om herstellende tuberculose patiënten uit Zwitserland te voorzien van nazorg. Enkele jaren later huisvestte ze ook ex-politieke gevangenen.

Geschiedenis:

Château Wolfenstein werd in 1931 gebouwd door Louis Empain en werd in 1936 verkocht aan de familie Fabri. Deze laatste familie verkocht het kasteel in 1950 aan een Belgische FNAPG, een Belgische stichting die zich bezig hield met de opvang van politiek gevangenen en oorlogslachtoffers.

Na de tweede wereldoorlog leden veel oorlogslachtoffers aan tubercolose. Hiervoor werd in Zwitserland een sanatorium gesticht. Dit kasteel werd gebruikt voor herstellenden die terugkwamen uit het sanatorium in Zwitserland.

Later werd in de nabijheid van het kasteel een ziekenhuis gebouwd. Dit ziekenhuis doet tegenwoordig dienst als asielzoekerscentrum.

Wat is de locatie van Château Wolfenstein?
De Château Wolfenstein ligt ergens in België, niet ver van de Nederlandse grens. De locatie ligt in een dorpje, niet ver van een grote stad.

Is Château Wolfenstein gemakkelijk toegankelijk?
Het was voor mij niet erg moeilijk om deze locatie te vinden. Een beetje zoeken op google wees mij al snel de weg. Dit was het tweede bezoek aan het kasteel. De eerste keer zaten alle deuren dicht. Helaas moest ik zonder foto’s weer terug. De tweede keer hebben we onze auto gewoon voor het kasteel geparkeerd geparkeerd. We konden nu gemakkelijk naar binnen. Zoals gebruikelijk kan ik geen gps-coordinaten of exacte locaties geven.

Is Château Wolfenstein s de moeite waard?
Het is een erg mooie locatie om te bezoeken, helaas wordt het kasteel de laatste tijd geplaagd door vandalen. Overal lagen lege bierflesjes en waren zaken gesloopt. Gelukkig was er tijdens ons bezoek nog genoeg moois om te zien!

Wordt Château Wolfenstein goed beveiligd?
Tijdens ons bezoek liepen er een paar mannen rond met oortjes in. We hadden het vermoeden dat dit beveiligers waren. We zijn eerst wat gaan eten voordat we weer een poging waagden. De tweede keer was er niemand in de buurt en konden we ongezien naar binnen